Οι χήνες

Οι χήνες

Ένας χωριάτης κάποτε τις χήνες του είχε πάρει, για να τις πάει
για πούλημα στης πόλης το παζάρι. Κι έτσι, καθώς βιαζότανε
να πάει στον προορισμό του, δεν ήταν και πολύ πολύ λεπτός
στο φέρσιμο του. Συχνά πυκνά βαρώντας τες μ’ ένα μακρύ
καλάμι, τους θύμιζε τι θα ‘πρεπεν η καθεμιά να κάμει. Μα
κείνες, που σε ζόρισμα δεν ήταν μαθημένες, αδιάκοπα
ξεφώνιζαν και σκούζανε οι καημένες. Γι’ αυτό και σαν
απάντησαν στο δρόμο ένα διαβάτη, τέτοια παράπονα άρχισαν
να λεν για το χωριάτη:
- Για κοίτα πώς μας φέρνεται και πώς μας βασανίζει
τούτος ο αγροίκος, που σκληρά τη μοίρα μας ορίζει!
Ποιος το ‘λπιζε, ποιος το ‘λέγε να καταντήσουμ’ έτσι
εμείς που καταγόμαστε από τρανό κοτέτσι,
εμείς, που ένδοξους έχουμε προγόνους μας εκείνες τις θρυλικές
κι ασύγκριτες του Καπιτωλίου χήνες που κάποια νύχτα σώσανε
την αιωνία τη Ρώμη και τις τίμησαν με γιορτές και τις τιμούν ακόμη…
- Mα εσείς γιατί γυρεύετε να σας τιμούνε τώρα; ρωτά ο
διαβάτης. Τι καλό εκάματε στη χώρα;
- Οι πρόγονοι μας…
- Ε, καλά. Αυτά τα ‘χω διαβάσει. Στην ιστορία
της χώρας μας για πάντα έχουν περάσει. Μα πέστε εσείς ποιο
κάματε κατόρθωμα μεγάλο;
- Οι προγονοί μας έσωσαν τη Ρώμη. Θέλει κι άλλο;
- Μα εσείς, εσείς τι κάματε, τιμές για να ζητήστε;
- Εμείς… προς ώρας τίποτε.
- Τότε, λοιπόν, αφήστε ήσυχους τους προγόνους σας στους
τάφους τους να μένουν.
Εκείνοι αυτό που πράξανε αυτό κι απολαβαίνουν. Μα εσείς,
κυράδες μου, θαρρώ πως θα ‘στε τιμημένες σαν είστε
παραγεμιστές ή και… ξεροψημένες.

Ιβάν Κριλόφ

Εχτές ήταν εθνική "εορτή". Βγήκαμε, κάναμε παρελάσεις, σηκώσαμε σημαίες όσο πιο ψηλά μπορούσαμε, τις βγάλαμε στα μπαλκόνια, κάναμε το σταυρό μας πολλές φορές στο "εν τόπω φωτεινώ, εν τόπω χλοερώ, εν τόπω αναψύξεως", τηρήσαμε σιγή 1 λεπτού, παίξαμε τον εθνικό μας ύμνο, χειροκροτήσαμε τα παιδάκια που είπαν καλά το ποιηματάκι τους, είπαμε "χρόνια πολλά", μασαμπουκώσαμε, ήπιαμε καφέδες, ξαναείπαμε "χρόνια πολλά" και γυσίσαμε σπίτι.

Αισθανόμαστε υπερήφανοι. Γιατί οι πρόγονοί μας πολέμησαν ηρωϊκά και έδωσαν τη ζωή τους γι'αυτόν τον τόπο. Γιατί κάποτε έχτισαν και τον Παρθενώνα.Γιατί οι Σουλιώτισσες πήδηξαν στον γκρεμό, ενώ χόρευαν το χορό του Ζαλόγγου. Γιατί κάποτε ήμαστε το κέντρο του κόσμου. Γιατί ο Μ. Αλέξανδρος ήταν Έλληνας. Γιατί ο Λεωνίδας είπε "μολών λαβέ" και ο Σωκράτης "εν οίδα ότι ουδέν οίδα".Γιατί "το Πολυτεχνείο Ζει". Γιατί... όπως είπε και ο Γκας Πορτοκάλος «Η λέξη miller έχει τη ρίζα της στα ελληνικά γιατί έχει μέσα της το milo, που στα ελληνικά σημαίνει apple (μήλο)»... : Ρ

Και όταν μας ρωτούν... εσείς τί κάνατε; Εμείς απαντάμε: "δε φταίμε...ο άλλος φταίει, ο πράσινος, ο γαλάζιος, ο κόκκινος..., αυτός μας έφαγε". Και όταν μας πιέζουν και λίγο παραπάνω τότε ξεσπάμε και φωνάζουμε "... Αυτοί οι Ευρωπαίοι τα φταίνε όλα... και το ΔΝΤ. Μας ρουφάνε το αίμα, μας φοράνε φέσι... ενώ σε εμάς οφείλουν ό,τι είναι τώρα". Και όταν ρωτήσουν τον κυρ - Τάκη (τυχαία η χρήση του ονόματος εννοείται!) θα φουσκώσει και θα πει με καμάρι και νόστο... "Εμείς όταν φτιάχναμε αγάλματα, αυτοί έμεναν ακόμη στα δέντρα και έβγαζαν κραυγές..."

Περασμένα μεγαλεία, διηγώντας τα να κλαις.

Αναρωτιέμαι...Αν απλά μια μέρα ξυπνούσαμε και είχαμε πάθει μια εθνική αμνησία... αν απλά είχε εξαφανιστεί ο,τιδήποτε μας θύμιζε τις παλιές μας δόξες. Αν είχε απωλεσθεί κάθε στοιχείο ιστορικής μνήμης. Και βλέπαμε μόνο το σήμερα. Όχι συγκριτικά με το τότε. Αν αντιμετωπίζαμε μόνο το παρόν: τότε πόσο υπερήφανοι πραγματικά θα μπορούσαμε να νιώσουμε;

1)Τί είναι η Ελλάδα τώρα;

Κατά καιρούς γινόμαστε και πάλι το κέντρο του κόσμου. Αλλά όχι πλέον για το πόσο καλοί είμαστε στις τέχνες και στον πολιτισμό. Αλλά γιατί διεκδικούμε τα πρωτεία σε πολλά όμορφα πράγματα: διαφθορά, σκάνδαλα, ανοργανωσιά κ.ο.κ

2) Τί είναι αυτοί που μας κυβερνούν;

Αυτοαποκαλούνται "πολιτικοί", αλλά νομίζω ότι οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν σε ένα μεταλλαγμένο και χιμαιρικό είδος στο οποίο όνομα δεν έχει βρεθεί , αλλά υπό διερεύνηση είναι η υπερέκφραση ορισμένων γονιδίων του όπως αυτά της "απομύζησης" κάθε ικμάδας και του"χαμαιλεοντισμού". Επίσης, εντυπωσιακές είναι οι ικανότητες παρασιτισμού που διαθέτει το συγκεκριμένο είδος και μάλιστα σε διαφορετικά περιβάλλοντα όπως αυτό της εργασίας, των πανεπιστημίων, της τοπικής αυτοδιοίκησης κ.ο.κ

3) Τί είναι οι Έλληνες;

Είναι ένας ανώτερος λαός. Έχουν ιδιαίτερα αναπτυγμένο το συναίσθημα της κοινωνικής αλληλεγγύης και της ευσυνειδησίας, σε βαθμό που οι νόμοι γι' αυτούς αποτελούν φούμαρα. Είναι οπαδοί ορισμένων πολύ ενδιαφερουσών θεωριών, όπως αυτές του "Σταρ*ιδισμού" , του "Ατομισκισμού" και της "Δικτατορίας του έτσι θέλω". Και νομίζω ότι προτιμούν το αργό ψήσιμο στους 180- 200 βαθμούς ενώ παρακαλούν τους μάγειρες τους (που εντελώς συμπτωματικά τυχαίνει να είναι το προαναφερθέν χιμαιρικό είδος) για λίγα κάστανα ακόμη.

Δεν είναι γιορτή. Είναι μνημόσυνο. Γι'αυτό που κάποτε ήταν κάποιοι και εμείς δε θα είμαστε ποτέ. Ζωή σε λόγου μας.