Δε βαριέσαι...

Δε με εξοργίζουν οι φοιτητές που ψηφίζουν υπέρ της συνέχειας της κατάληψης ακόμη και αν διαφωνώ με τη χρησιμότητά της στην παρούσα φάση. Θυμώνω, όμως, με αυτούς που υποκριτικά διαμαρτύρονται για την κλειστή σχολή, αλλά στις συνελεύσεις δεν πατούν με τη λογική του "έλα μωρε, θα πάνε άλλοι αντί για μένα. Εγώ θα κάτσω να διαβάσω..." (κλασική αντίληψη φοιτητή ιατρικής.) Εμένα δε με επηρεάζει η κατάληψη προς το παρον γιατί έτσι κι αλλιώς ασκούμαι κανονικά στις κλινικές μου  και ούτε χρωστάω κάτι ιδιαίτερο. Αλλά μέχρι τώρα πήγαινα για να στηρίξω τους συμφοιτητές μου που είναι στο πτυχίο και χρωστούν καμιά δεκαριά μαθήματα.Είναι τόσο προφανές! Είμαστε η μικρογραφία του ωχαδερφισμού και της απάθειας που διακρίνει όλη την κοινωνία στην οποία ζούμε. Είμαστε άξιοι της μοίρας μας! Πάντα περιμέναμε, περιμένουμε και θα περιμένουμε κάποιους άλλους να αποφασίζουν για εμάς...