Many of them are telling you " I am sure that you will manage, as you always do". But this is not helping me. I don't want to be told the same old stuff. That I can always manage and I always will. I just want someone to hold my hand and tell me that everything will be alright in the end. Even if I do not. Even if I do not manage.

Alright, alright, alright...

Something to look up to.
Something to look forward to.
Someone to chase. My hero.

Obama you will definitely be missed...

I really wanted to restrain myself from commenting on politics this time, as I felt drained and disappointed with the Brexit result and also, as a respect to the majority's wish which was obviously towards Brexit. That's democracy, after all.
But some of the comments I am reading here are beyond me. Essentially due to my good memory.
Interestingly, I can see people who supported Brexit, now complaining of Trump's election. Probably when they were voting for the first, they had not realised that essentially this is not a much different action from the latter; a domino phenomenon and a proof that there are so many out there who are profound or concealed isolationists.
It is sad to realise that. I feel sad that the American Nation elected a sexual predator and racist to become their president. I rest my case. We are living interesting times...
But, hey, it has been only 70 years back that the Germans elected a crazy person who brain washed them with the idea that only people of German or "Aryan blood" should live in Germany and proven to be committing appalling crimes against humanity. And look how those ideas destroyed the world.
Oh people... if only you could realise how our votes do not only impact the history of a nation but the whole human history. We should learn from our mistakes, but I can see that many out there lack the critical thinking to understand the major consequences of electing an IDIOT.

Με αυτή τη θύμιση θα ζήσω. Με αυτή τη θύμιση θα συνεχίσω να πορεύομαι:

Το βλέμμα μου να αδειάζει κοιτώντας αδυσώπητα τον ορίζοντα. Προσπαθόντας να δει λίγο παραπέρα από εκεί που διασταρώνονται τα δύο απέραντα γαλάζια. Αυτό του ουρανού και αυτό του πελάγου... Και αυτά τα δύο να παντρεύονται ομοιόμορφα κάτω από το φως του ήλιου. 

Ελλάδα.

 

Τί είναι αγάπη;

Τι είναι η αγάπη;

Δεν είναι συμπόνια μήτε καλοσύνη...

Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται.

Μα στην αγάπη είναι ένας... 
Σμίγουν οι δύο και γίνοναι ένα. Δεν ξεχωρίζουν...

Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. 
Αγαπώ θα πει χάνομαι…

Νίκος Καζαντζάκης

Μη φύγεις. Θέλω ακόμα μια βόλτα.

Μικρές Νοθείες...

Χημεία είναι η ζωή μας: Ο συνδυασμός κάποιων γεγονότων που αλληλεπιδρούν και δίνουν ως αποτέλεσμα κάποιες καταστάσεις θα μπορούσε να παραλληλιστεί με μια χημική αντίδραση... Μόνο που η χημική αυτή αντίδραση δεν είναι πάντα αμφίδρομη. Αν και είναι εύκολο κάποιες φορές να αλληλεπιδράσουν τα αντιδρώντα γεγονότα ώστε να δημιουργηθούν περίπλοκες καταστάσες (προιόντα) υπό το κατάλληλο υπόστρωμα-ενζυμο (συνθήκες), μπορεί να είναι πολύ δύσκολο οι περίπλοκες καταστάστεις να απλοποιηθούν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Καμιά φορά φαίνεται μάλιστα αδύνατο ή πολύ δύσκολο.(μονόδρομη΄-ποσοτική χημική αντίδραση) Ας πούμε όμως ότι εδώ έχει θέση η Αλ-χημεία. Ας πούμε ότι θα βρούμε αυτόν τον "παγκόσμιο διαλύτη" που θα μας διαλύσει την περιπλοκότητα και θα μας αφήσει να ζούμε την Ευτυχία και την Αγάπη χωρίς καχυποψία. Και αν χρειαστεί, ας κάνουμε μικρές νοθείες. Άλλωστε τί νόημα έχει το όνειρο χωρίς αυτές... 

Αυτός¨: Ο κανένας.

Αυτός.

Αυτός που χωρίς να μιλήσεις μπορεί να καταλάβει το λυγμό που καταπίνεις.

Που δε θα σου πει "γιατί κλαις", αλλά θα βρει τρόπο να σε κάνει να χαμογελάσει.

Αυτός που θα σου μιλήσει τρυφερά, για να φύγει αυτό το ασήκωτο βάρος από μέσα σου. 

Αυτός που θα σου δώσει ελπίδα. 

Αυτό που θα σου δίνει ελπίδα καθημερινά.

Αυτός που θα σου χαμογελάει με το βλέμα.

Αυτός που δε θα φύγει στα δύσκολα. 

Που δε θα γυρίσει την πλάτη.

Που θα νιώσει.

Θα καταλάβει. 

Και θα σου πει. Όχι απλά για να πει. Αλλά για να γιατρέψει τον πόνο.

Αυτός που θα σου κρατάει το χέρι μέχρι να σιγουρευτείς ότι ήταν ένας εφιάλτης, ένα κακό όνειρο.

Που θα σου πει ''σ'αγαπώ" γιατί σε αγαπάει.

Ερωτεύτηκα αυτόν. 

Τον κανένα.

Malade.

Τα 2 πρόσωπα του φασισμού.

Σήμερα επιβεβαιώθηκε ακόμη μια φορά ότι υπάρχουν 2 μορφές φασισμού: Αυτός της ακροδεξιάς και αυτός της ακροαριστεράς. Αυτό βέβαια έχει αποδειχθεί πολλάκις στο παρελθόν. Και όποιος τολμήσει να πει ότι οι δεύτεροι είναι καλύτεροι γιατί σκοτώνουν στο όνομα μιας υποτιθέμενης ελευθερίας είναι απλούστατα γελοίος, χρειάζεται ψυχοφάρμακα και αφαίρεση δικαιώματος ψήφου. Και μην ακούω μαλακίες. Δεν έχουμε εμφύλιο, γιατί θέλω να πιστεύω ότι η Ελλάδα δε θα χωριστεί σε μισά μαύρα πρόβατα και μισά λευκά. Γιατί πρέπει να είσαι πρόβατο για να ακολουθείς τέτοιες αγελαίες συμπεριφορές. Είτε άχρηστος. Είτε τεμπέλης και φανφαρολόγος. 2 ζωές χάθηκαν. Δε με νοιάζει αν ήταν και οι νέοι χίτλερ. Μπορεί να ήταν απλούστατα κάποια παιδιά που ποτέ δεν έλαβαν την απαραίτητη παιδεία και καλλιέργεια από τους γονείς τους για να κρίνουν τί είναι αγέλη, τί είναι ακραίο, τί είναι λάθος. Αλλά σα γιατρός αν μου έρχονταν επειγόντα ποτέ δε θα ρωτούσα τί είναι. Θα έβλεπα μπροστά μου έναν 20χρονο και έναν 23χρονο να χαροπαλεύουν και θα έκανα ό,τι ήταν δυνατόν για να τους σώσω.