Αυτός.
Αυτός που χωρίς να μιλήσεις μπορεί να καταλάβει το λυγμό που καταπίνεις.
Που δε θα σου πει "γιατί κλαις", αλλά θα βρει τρόπο να σε κάνει να χαμογελάσει.
Αυτός που θα σου μιλήσει τρυφερά, για να φύγει αυτό το ασήκωτο βάρος από μέσα σου.
Αυτός που θα σου δώσει ελπίδα.
Αυτό που θα σου δίνει ελπίδα καθημερινά.
Αυτός που θα σου χαμογελάει με το βλέμα.
Αυτός που δε θα φύγει στα δύσκολα.
Που δε θα γυρίσει την πλάτη.
Που θα νιώσει.
Θα καταλάβει.
Και θα σου πει. Όχι απλά για να πει. Αλλά για να γιατρέψει τον πόνο.
Αυτός που θα σου κρατάει το χέρι μέχρι να σιγουρευτείς ότι ήταν ένας εφιάλτης, ένα κακό όνειρο.
Που θα σου πει ''σ'αγαπώ" γιατί σε αγαπάει.
Ερωτεύτηκα αυτόν.
Τον κανένα.
