Ποιός - πού - πότε - γιατί;

Και όταν αναρωτηθείς γιατί τίποτα δεν κινείται εντός συνόρων, γιατί η χώρα αποστραγγίζεται όχι μόνο οικονομικά αλλά και πνευματικά και πολλοί νέοι μεταναστεύουν για μία καλύτερη τύχη έξω... εκτός από το ποιοι τα έφαγαν σκέψου και το πώς και γιατί κατάφεραν να τα φάνε...

Πόσα ανεχόταν ο εγκέφαλος σου με έναν καθημερινό εμβολισμό από τηλεοπτικά παράσιτα να ψάχνουν στα σκουπίδια της Μενεγάκη, να ασχολούνται με τις τσόντες της Τζούλιας, με την πρωτιά στη Eurovision κ.ο.κ. Η ανοχή όλων αυτών και πολλών παραπάνω που έχω αναφέρει κατά καιρούς (φοροδιαφυγή, βύσματα, πελατειακό κράτος κ.ο.κ) έδρασε ως μια παρακαμπτήρια οδός που μας οδήγησε μία ώρα αρχύτερα στην αποτελμάτωση (ηθική - νοητική)...  και υπό τις συνθήκες αυτές όλοι αυτοί που γνωρίζουμε (και εξακολουθούμε -δυστυχώς - να ανεχόμαστε), διέπρατταν ανενόχλητοι τα οικονομικά - πολιτικά τους εγκλήματα...

 

Άνεμος Νοεμβρίου. (του Τάσου Λειβαδίτη)

Τώρα όμως βράδιασε. Ας κλείσουμε την πόρτα κι ας κατεβάσουμε
τις κουρτίνες
γιατί ήρθε ο καιρός των απολογισμών. Τι κάναμε στη ζωή μας;
Ποιοι είμαστε; Γιατί εσύ κι όχι εγώ;
Καιρό τώρα δεν χτύπησε κανείς την πόρτα μας κι ο ταχυδρόμος έχει
αιώνες να φανεί. Α, πόσα γράμματα, πόσα ποιήματα
που τα πήρε ο άνεμος του Νοεμβρίου. Κι αν έχασα τη ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα: μια λέξη ή ένα κλειδί, ένα
χτες ή ένα αύριο
όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι. Πόσοι φίλοι που έφυγαν χωρίς ν’ αφήσουν διεύθυν-
ση, πόσα λόγια χωρίς ανταπόκριση
κι η μουσική σκέφτομαι είναι η θλίψη εκείνων που δεν πρόφτασαν ν’
αγαπήσουν.
Ώσπου στο τέλος δεν μένει παρά μια θολή ανάμνηση από το παρελ-
θον (πότε ζήσαμε;)
και κάθε που έρχεται η άνοιξη κλαίω γιατί σε λίγο θα φύγουμε και
κανείς δεν θα μας θυμηθεί.

Ο μικρός μου πρίγκιπας...

Μια φορά και ένα καιρό συνάντησα έναν τολμηρό βάτραχο

 που ανέβηκε με θάρρος στα δάχτυλά μου και με κοίταξε με έναν τρόπο που δεν με είχε κοιτάξει ποτέ κανείς...

"Φίλα με" μου είπε και θα σε κάνω πριγκίπισσα.

           "Μπορεί να με κοροϊδεύει" σκέφτηκα... Αλλά..."Τί έχω να χάσω, πέρα από ένα φιλί;"

Τον φίλησα και...

Ζήσαμε εμείς καλά και οι άνθρωποι καλύτερα...!