Η Θεσσαλονίκη πάει για πρωτεύουσα της Νεολαίας το 2014; Μιλάμε για τη Θεσσαλονίκη που ξέρω; Τη Θεσσαλονίκη που αυτή τη στιγμή "τρώει τα παιδιά της"; Με τα σημερινά δεδομένα, θα ήταν σίγουρα πιο πιστευτό να γινόταν πρωτεύουσα της Ανεργίας, της Μιζέριας και του Γκρίζου.
Θα επικαλεστώ την πολύ επιτυχημένη διατύπωση που διάβασα κάποτε στο ιστολόγιο ενός καλού φίλου για να ανοίξω το σημερινό θέμα: " Δεν εξηγείται αλλιώς....Ιατρικά όλοι οι Έλληνες πάσχουν από το Σύνδρομο Korsakoff.(http://en.wikipedia.org/wiki/Korsakoff's_syndrome)
Δηλαδή έχουμε πλήρή απώλεια της προσφατης μνήμης. Έτσι ξεχνάμε άμεσα... αδυνατεί ο εγκέφαλος μας να ανακαλέσει γεγονότα απο το πρόσφατο παρελθόν." Γι' αυτό, ακριβώς, λοιπόν, θα σας υπενθυμίσω κάποια πράγματα για την πόλη μας που ζούσαμε πριν λίγες μέρες, ζήσαμε σήμερα το πρωί, ζούμε τώρα που ετοιμαζόμαστε για τη βραδινή μας έξοδο...Και θα σας τα υπενθυμίσω για να το σκεφτείτε πιο σοβαρά την επόμενη φορά που θα τραγουδήσετε το γνωστό άσμα του Τσιτσάνη " Όμορφη Θεσσαλονίκη" ή για όταν θα εκθειάζετε την ομορφιά της πόλης σε κάποιον ξένο φίλο σας ή, τέλος πάντων, όταν νιώσετε ότι ένα καλό ξενύχτι με ωραίους barmen, ελκυστικές και περιποιημένες γυναίκες και πολλά ποτά και μουσική, κάνουν μια πόλη ουσιαστικά και αληθινά όμορφη.
Πρόσφατα, η πόλη μας πνιγόταν στο σκουπίδι. Εικόνες ντροπής με βρωμιά και δυσωδία στους δρόμους, τρωκτικά να περιφέρονται ανενόχλητα γύρω μας και τους τουρίστες να κοιτούν αποχαυνωμένοι μια πόλη που κατα τ' άλλα το 2014 φιλοδοξεί να διεκδικήσει τον τίτλο της "Ευρωπαϊκής πρωτεύουσας νεολαίας"...! Ναι, προφανώς, αν τα κριτήρια αυτής της διοργάνωσης είναι ο καλύτερος φραπές και οι διάφορες επιλογές στα ξενυχτάδικα και στα πάρτυ, είμαστε εκτός συναγωνισμού και έχουμε σίγουρο τον τίτλο. Τί όμως έχει, πραγματικά, να προσφέρει στη νεολαία αυτή η πόλη;
Με χαρά διαπιστώνω ότι αρκετοί νέοι, αλλά και μεγαλύτεροι, έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν το ποδήλατο για την καθημερινή τους μεταφορά. Με λύπη, όμως, παρατηρώ, ότι όχι μόνο το ποδηλατοδρομικό δίκτυο είναι αρκετά κακοσχεδιασμένο, αλλά ότι ακόμη και μετά από 2 χρόνια της καθιέρωσης του υπάρχουν ασυνείδητοι που εξακολουθούν να το χρησιμοποιούν για να παρκάρουν το αμάξι τους. Υπάρχουν , μάλιστα, σημεία στην πόλη που η μετακίνηση με ποδήλατο είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη, πόσο, μάλλον, για έναν αρχάριο ποδηλάτη που δεν έχει και ιδιαίτερη ευελιξία και εξοικείωση με τα λεωφορεία και τους μπλοκαρισμένους δρόμους.
Η παραδοσιακή βόλτα στην παραλία για το κατά πόσο θα είναι απολαυστική ή όχι εξαρτάται περισσότερο με το "όσα παίρνει ο άνεμος", καθώς δεν είναι λίγες οι φορές που τα νερά του Θερμαϊκού είναι τόσο καταφανώς ρυπαρά γεμάτα με το λεγόμενο "μαρούλι της Θάλασσας" - το χαρακτηριστικό πράσινο φύκος που υπερτρέφεται και υπεραναπτύσσεται σε περιοχές όπου εκβάλλουν αγωγοί λυμάτων ή άλλες πηγές μόλυνσης...
Τα δίπλο/ τρίπλο - παρκαρισμένα αυτοκίνητα κατακλύζουν τους δρόμους και οι δημόσιοι χώροι στάθμευσης είναι από ελάχιστοι ως μηδαμινοί. Οι οδηγοί ζουν ιστορίες καθημερινής τρέλας και ο αγώνας για το πάρκινγκ κρατάει μέχρι τελικής πτώσεως...για να μην πω ότι πολλούς τους οδηγεί σε ακρότητες και βίαια συμπεριφορά.
Χωρίς καμία ρατσιστική διάθεση οφείλω να αναφέρω ότι τα πάρκα του Πανεπιστημίου έχουν μετατραπεί σε καταφύγιο τοξικομανών που περιφέρονται στο πάρκο με το χαρακτηριστικό άδειο βλέμμα και το προβληματικό βάδισμα. Δεν αποστρέφω το πρόσωπο στη δυστυχία. Και δε θυμώνω με αυτούς, φυσικά. Θυμώνω, όμως, με τη Δημοτική Αρχή που τους κοιτάει παθητικά, τους θεωρεί τελειωμένους και τους παρατά αβοήθητους στον εφιάλτη που ζούνε. Γιατί ακόμη και ο πιο "τελειωμένος" από τους τελειωμένους έχει δικαίωμα να του δοθεί από κάπου στήριξη,ελπίδα και η δυνατότητα επανένταξης.
Και μιας και αναφέρθηκα σε πάρκα...Η ασχήμια της πόλης γίνεται ακόμη περισσότερο αισθητή από την εμφανή απουσία χώρων πρασίνου. Βασικά είμαστε μια πόλη από τσιμέντο και μπετόν με γκρίζες και λερωμένες από το καυσαέριο πολυκατοικίες... Με τα περισσότερα νεοκλασικά και παλαιά αρχοντικά να έχουν κατεδαφιστεί στο όνομα της άναρχης δόμησης. Και όταν βρεις λίγο γρασίδι, είναι σχεδόν σίγουρο ότι αν είσαι απρόσεκτος θα πατήσεις τα περιττώματα από κάποιο σκύλο γιατί λίγοι ιδιοκτήτες έχουν την ευαισθησία να κουβαλάνε φαράσι και σακουλάκι όταν βγάζουν βόλτα το κατοικίδιό τους.
Τα πεζοδρόμια; Ποια πεζοδρόμια; Αν είσαι τυχερός μπορεί να έχεις στη διάθεση σου και 1,5 πλάκα πεζοδρομίου για να περπατήσεις... Υποθέτω ότι αν υπήρχε ομαδικός διαγωνισμός για τις καλύτερες επιδόσεις σε βάδισμα και οδήγηση μετ' εμποδίων για τους κατοίκους μιας ευρωπαϊκής πόλης , οι Θεσσαλονικείς άξια (και χωρίς καθόλου ντόπινγκ) θα παίρναμε το χρυσό!
Και, επειδή, θέλω να είμαι αντικειμενική. Όπως ασκούσα κριτική στον προήγουμενο δήμαρχο για τα έργα και τις πράξεις του έτσι θα κάνω και με τον τωρινό. Άσχετα με το αν είναι αριστερός. Αν έχει σκουλαρίκι στο αυτί και ξέρει από καλό κρασί... Παρατήρησα ότι ξεκίνησε με καινοτόμες, ομολογουμένως, ιδέες του τύπου: " θα κάνουμε γκέυ παρελάσεις και στη Θεσ/νικη, για να αυξηθεί ο τουρισμός" και άλλα παρόμοια. Θέλω να πω ότι καλή και σεβαστή η ριζοσπαστικότητα και οι πρωτότυπες ιδέες. Αλλά, Κ. Μπουτάρη, μη βλέπετε το δέντρο και χάνετε το δάσος. Η πόλη έχει ουσιαστικά προβλήματα και καλό είναι να ξοδέψετε φαιά ουσία αρχικά γι' αυτά. Στην πρώτη σας μεγάλη δοκιμασία μέσα σε αυτούς τους 3 μήνες που είστε δήμαρχος (την έγκαιρη αντιμετώπιση του προβλήματος με τα απορρίμματα) αποτύχατε.
Να σημειώσω, τέλος, ότι για να υπάρξει μια υγιής διαμόρφωση στο αστικό περιβάλλον, είναι απαραίτητο και τα προάστια να είναι υγιή. Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει την υπεροχή της Σίνδου ως κομβικού σημείου για τη μετεγκατάσταση της ΔΕΘ. Και όμως, ο νέος μας δήμαρχος το αμφισβητεί και ανακοίνωσε πρόσφατα ότι θα επανεξεταστεί η πιθανότητα μετεγκατάστασης της ΔΕΘ στην περιοχή των Λαχανόκηπων και όχι στη Σίνδο. Άσχετα που σίγουρα τα χρήματα που χρειάζονται να δαπανηθούν για την αναδιαμόρφωση της πρώτης περιοχής είναι πολύ περισσότερα και το σημείο λιγότερο κομβικό. Άσχετα αν η Σίνδος έχει αξιολογηθεί από τις εκάστοτε επιτροπές ως η καταλληλότερη. Προφανώς, παίζουν και προσωπικά συμφέροντα του Δημάρχου μας στην όλη υπόθεση...
Περιμένω, λοιπόν, να δω αν πραγματικά όλα αυτά που μας πασάρουν είναι μια φούσκα. Δεν ξέρω... Ελπίζω να διαψευσθώ. Ελπίζω να ξεφύγουν όλοι αυτοί που μας διοικούν από την παγίδα του αριβισμού και της ψευδο - φιλοδοξίας. Ελπίζω η νέα αυτοδιοίκηση να δώσει στη Θεσσαλονίκη το νυφικό που της αξίζει και να στέκει δίπλα της ένας Θερμαϊκός τουλάχιστον γαλάζιος και όχι πράσινος και αποκρουστικός.Ελπίζω σε μια πόλη ανθρώπινη. Με αναβαθμισμένο περιβάλλον, χώρους για να περπατήσεις, να κάνεις ποδήλατο, να τρέξεις, να ξαποστάσεις, να θαυμάσεις, να ξεχαστείς, να εκτονωθείς και να ηρεμήσεις. Εσείς ελπίζετε σε έναν τίτλο απλά στις 29 Απριλίου ή σε μια πραγματική αλλαγή;
